tag:blogger.com,1999:blog-23612184659915124362024-03-06T00:20:13.380+08:00Estrade BecoisБиенээс минь тусдаа биБ.Билгүүдэйhttp://www.blogger.com/profile/18095136130500460411noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-2361218465991512436.post-59376993498176263182020-12-31T01:30:00.000+08:002020-12-31T01:30:05.135+08:00ӨВЛИЙН ӨВГӨНД ИТГЭХЭЭ БОЛЬСОН МИНЬ...<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Хүн бүр л хүүхэд байхдаа өвлийн өвгөнийг жил бүр хүлээж, гацуур модны дор үлдээх бэлэг нь юу байгаа бол хэмээн өдрийн бодол, шөнийн зүүд болон догдлон хүлээдэг билээ. Би ч тийм л хүүхэд байлаа. Бага байхад шинэ жилийн орой бүр аав ээж минь дүү бид хоёрыг жижиг өрөөнд оруулж, маш удаанаар 10 хүртэл тоолуулдаг байсан юм. Дүүтэйгээ буцаад гараад ирэхэд саанд хучуулж, тоглоом нь гоёдсон хуучин муу гацуур модны маань дор хоёр бэлэг үлдээчихээд “өвлийн өвгөн” яваад өгдөг байж билээ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Цэцэрлэгийн найзуудтайгаа гадаа өдөржин шороо ухдаг байсан гэхээр 5 юм уу 6 настай үе байх. Урьдын адил догдлол дүүрэн 31-нийг хүлээж байсан үе юмсан. Дүү бид хоёр шинэ жилийн баярт учиргүй дуртай тул аав ээжийгээ аль эртнээс шалж сүлд модоо сарын 10-д дөнгөж гаргаад засуулж, өөрсдөө чимэглэх дуртай байж. Өнөөх хуучин саглагар модоо гоё харагдуулах гэж байдгаараа хичээдэг байлаа. Өдөржин модныхоо хоёр талд дүүтэйгээ сууж, шилэн тоглоомуудыг нь хааяа нэг эргэлдүүлэн суухдаа гацуурын дээр харагдах 1000, 5000 төгрөгөөр бид хоёрт юу авч өгөх бол гэж боддог байсан юм.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Яг тэр жилийн 25-ны орой байх, шинэ он гарахад ахиад хэд хоног дутуу л үе юмдаг. Аав ээжээсээ баярын ширээгээ засахыг дүүтэйгээ шалсаар зөвшөөрүүлж, том өрөөний буланд байдаг жижиг хүрэн ширээгээ өрөө голлуулан байрлуулж зэхлээ. Айл бүрд шинэ жил, цагаан сараар л гаргаж ширээгээ чимдэг цагаан бүтээлэг байдаг биз дээ? Манайх тэр бүтээлгээ том өрөөний сервантны хамгийн дээр дэлгэгддэг хаалгатай томоо хүрэн тумбочкад хадгалдаг байсан юм. Аав маань тэр цагаан бүтээлгээ дээрээс авах гэж тумбочкагаа учиргүй том нээхдээ дүү бид хоёрт авсан шинэ жилийн бэлгээ тэнд нууснаа тэрүүхэн хооронд мартчихсан юм. Сандрахдаа бүтээлгээ угз татан авч буцаагаад хаасан боловч хамгийн дээд талд нь тоглоомон машин байхыг би харж амжсан юм.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Хоног тоолон хүлээсэн 12-р сарын 31-ний орой боллоо. Эрт зассан баярын бяцхан ширээндээ оройн хоол, нийслэл салат, баярын шампанска, ганц шил хатуу юм гээд жил бүр манайд байдаг хоол унд цөм бүрэн байв. Мэдээж баярын гол амттан бялуугаа ширээ голлуулан тавихаа мартсангүй. Ингээд өвлийн өвгөн ирэхийг, он солигдож шампанска буудуулах оны хамгийн чухал хоёр мөчийг хүлээх үлдсэн юм. Тэр үед монголд цөөхөн хэдэн телевиз ажиллаж баярын хөтөлбөр, хамтлаг дуучдын тоглолт 31-ний орой тасрахгүй. Гэхдээ манайх гэдэг айл түүнээс илүүтэй оросын шинэ жилийн оройн тоглолтыг алгасахгүй үздэг уламжлалтай байсансан. Гэнэт ээж “Хүүе ээ, миний хоёр хүү жижиг өрөөндөө орох цаг нь болжээ. Өвлийн өвгөн ирэх цаг болчихсон байна шүү дээ” гэж дуу алдахтай зэрэгцээд дүүгээ хөтлөөд жижиг өрөө рүү гүйлээ дээ. Дүрмээ мэддэг хоёр жаал 10 хүртэл тоолохоо хэнээр ч заалгахгүй. Яг тэр өдөр би тоолж байхдаа өмнөх жилийнх шиг “гэрийн хаалга дуугарч өвлийн өвөө орж ирэх нь үү” гэж чагналгүй ганцхан аав ээж хоёрынхоо ярихыг сонсохыг хичээж байсан ч юу ч дуулдсангүй. “Гурав, хоёр, нэг, ноль... Орлоо шүү” гэж дүүг хэлэхтэй зэрэгцэн бэлэг минь юу байгаа бол гэсээр буцаж том өрөөндөө дүүгээ дагуулан орж билээ. Дүүгийн бэлгийг би төдий л санадаггүй юм. Харин миний бэлэг хэдхэн хоногийн өмнө сервантны дээр байсан дээрээ улаан, цэнхэр дохионы гэрэлтэй, жаахан миний алганд яав ч багтахааргүй том шар цагдаагийн машин яг “дүрээрээ” мөн байсан юм. Аавынхаа өөдөө харахад “Өвлийн өвгөн миний хүүд ийм гоё машин бэлдэж шүү дээ” гээд надад өгөхөд нь өвлийн өвгөний биш, аав ээжийнхээ хичээнгүйлэн бэлдсэн тэр гоё бэлгийг ямар их баяртай авснаа санадаг ч өмнө нь харсан гэдгээ хэлж зүрхэлсэн эсэхээ санахгүй юм. Ямартаа ч тэр жилээс хойш өвлийн өвгөн гэж байдаггүй, хэзээ ч байгаагүйг, гагцхүү аав ээж хоёр маань л жилийн хамгийн гоё баяраар хүү, охин хоёртоо бэлэг бэлддэг байж гэдгийг ойлгож байсан юм. Хүүхдүүдийнхээ яаж баярлахыг харах нь тэр хоёрын маань хувьд жилийн хамгийн жаргалтай үе нь байсан биз ээ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Өнөөдөр би аав ээжтэйгээ 27 дахь удаагаа шинэ оноо угтах гэж байна. Тэд маань дүү бид хоёрыг хэзээ өвлийн өвгөнд итгэхээ больсныг, хэзээ гацуур модныхоо хоёрт талд суучихаад шинэ жилээ хүлээхээ больсныг анзаарах ч сөхөөгүй өнөөдрийг хүртэл бүхнийг үр хүүхдийнхээ сайн сайхны төлөө, ирээдүйн төлөө гэж биеэ үл хайрлан ажилласаар хоёул тэтгэвэрт хэдийн суужээ. Миний үеийнхэн одоо бүгд л ажлын амтанд орохдоо өдөр шөнө ялгалгүй залуу насныхаа эрч хүчээ ажилдаа зарцуулж, гэр бүлээ дэндүү бага хайхарч байгаагаа анзаарч мэддэггүй юм байна. Өдөр бүр хэлээд байж чаддаггүй ч гэлээ аав ээж хоёртоо хамгаас илүү хайртай шүү гэдгээ энэ бяцхан түүхийнхээ араас хэлэхийг хүсэж байна. Аав аа, ээж ээ, хүү нь та хоёртоо хайртай шүү.</span></p>Б.Билгүүдэйhttp://www.blogger.com/profile/18095136130500460411noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2361218465991512436.post-70783898638309995612013-12-23T06:42:00.000+08:002014-01-16T05:40:15.074+08:00Ангар мөрний эрэг хүртэл хар замаар<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]-->
<br />
<div align="center" style="text-align: center;">
</div>
<div align="center" style="text-align: center;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">/Аян замын тэмдэглэл/</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8vkr_k0AKbpUvBCEM2CaWspLt9vO3LeptIwDklD0YR6ww2P0Q3W8zeboL-aHwYT2xYYDv9Qju__vGrv3MpJET410ezaie8JFXst93aOsdCx6UCZY4lHwrwPYskzDbgURb4gZciPKgUSFR/s1600/IMG_9136+ann.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8vkr_k0AKbpUvBCEM2CaWspLt9vO3LeptIwDklD0YR6ww2P0Q3W8zeboL-aHwYT2xYYDv9Qju__vGrv3MpJET410ezaie8JFXst93aOsdCx6UCZY4lHwrwPYskzDbgURb4gZciPKgUSFR/s1600/IMG_9136+ann.jpg" height="237" width="640" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Миний
аав одоо 50 гарсан үснийхээ угнаас бууралтаж яваа "жижиг" хочит Болд
гэж хүн бий. Аав маань олон залуусын адил Эрхүү хотод дээд боловсрол эзэмшсэн
хүн. Хааяа нэг оюутан цагийн гэрэл зургуудаа үзэж суухдаа хөнгөн гунигт автаж
тэр өдөртөө дуу шуу муутай, бодолд автан суудаг байлаа. Харин аав минь
odnoklassniki.ru гэх сайтыг дүүгээсээ олж мэдсэнээс хойш өөрийн хаягийг нээлгэж
орос ах нарын "фэйсбүүк"-т нэгдсэн билээ. Энэ сайтын ачаар зөвхөн
зураг төдийхнөөр дурсаж байсан оюутан цагийн найз нөхдөө олж, тэдэнтэйгээ
захидал солилцож, мэнд устай явах болсондоо тоймгүй их баярлаж суудаг болсон
юм.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Аавтай
минь хамт оюутны дотуур байранд таван жил хамт амьдарсан найз Сергей Новиков нь
гэргий Людмилагийн хамт эх оронд минь буурал Европын Герман улсаас зочлон саатлаа.
Бөглүү газраас ирсэн гадны жуулчдад өндөр байшин, Сүхбаатарын талбайгаа
үзүүлсэн болоод хөдөө нутгийн сайхнаар хэд гурван хоног аргацаасан билээ. Бид өөр
юугаа ч үзүүлэх билээ. Тэр холоос зорин ирсэн гол учир нь гэвэл их сургуулиа
төгссөний 30 жилийн ойн арга хэмжээнд аавтай хамт оролцох байлаа. Одоогоос яг
10 жилийн өмнө аавынхаа буянаар анх хилийн дээс алхаж Бээжин хотыг үзэж байсан
би мөн л аавтайгаа Орос-Монгол залуучуудын олон сайхан дурсамжийг өөртөө
нандигнан хадгалах Эрхүү хотыг зорих боллоо.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Төрсөн
гэрийн үүднээс Оросын хилийн довжоо хүртэл</span></b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">2013
оны 8-дугаар сарын 22. Холын аян хийх тул өглөө эртлэн Улаанбаатараас бид
хөдөллөө. Аяллын багийн бүрэлдэхүүнд ноён, хатагтай Новиков, аав дүү болон хүү
нийлээд тавуул замдаа гарчээ. Өмнө нь Сэлэнгэ ордог энэ замаар хэд хэдэн удаа
явж байсан надад анхаарал татаж зүйл төдий л их байсангүй. Харин манай хоёр зочинд
уул хад, гол горхи гээд гайхаж уулга алдах зүйл зөндөө байсныг дурдах хэрэгтэй.
Халиурсан тариан талбайг шагшин гайхаж, Дархан хотод хэсэг саатсаар аян
үргэлжилж байв. Цааш онцын сонин зүйлгүй яван явсаар Сэлэнгэ аймгийн Сүхбаатар
хотод нэгэн “ресторан” гэх хаягтай газар хооллох болов. Амт чанар тааруу, порц
багатай хэцүүхэн юм хоолойгоороо давуулж ядаж байтал ойролцоо ширээнд нутгийн
халамцуу нөхдийн зодоон нүдээн болж их л тавгүй байдал үүсгэсэн. Бид яах вэ ийм
зүйл байх гэж бодно. Харин Европоос ирсэн зочдод хил давахын өмнөхөн эвгүй
сэтгэгдэл үлдээсэн нь тоогүй хэрэг. Энэ мэтчилэн дүнсгэр таагүй байдалтай Алтанбулагийн
зүг хөдөллөө. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Ердөө
хэдхэн километр зайд хилийн цаана орших Үнэн алдартны сүм улам ойртсоор. Үдийн
хойно Орос руу гарахаар зэхэж буй Портер, микро, том оврын автобус гээд эгнэн
жагссан олон тэрэг газрын шороотойгоо хамт өөрсдөө бужигналдан байлаа. Дипломат
паспорттой хүн ямар нэгэн оочер чирэгдэлгүй шууд нэвтэрдэг дүрмийн дагуу
аавынхаа ажлын буянаар Монголын хилийг саадгүй давлаа. Унаагаа хөлөглөн цааш
хэдэн метр явж “РОССИЯ” гэх томоо цагаан бичигтэй Хиагтын боомтонд орж ирлээ.
Гаалийн шалгагч хүүхэнд би Маша гэж нэр хайрлаад дотроо бодож байтал миний
паспортыг үзэхдээ латин үсгээр галиглан бичсэн нэрийг минь БИЛЖУДЭЙ гэж эндүү
уншсаныг эс тооцвол царай зүс тун давгүй орос бүсгүй байх аж. Хилийн цаана
элэгт нэгт Буриадууд байх болов уу гэтэл үгүй цэнхэр нүдтэй шар толгойтой
оросууд угтах аж. Оросын хилийн шалган их хатуу чанга. Ямар ч ачаа бараа байсан
үнэрч нохойгоор шиншлүүлж, шаардлагатай бол задлуулдаг ёстой. Хүний харц,
хийгээд үйл хөдлөл бүр дээр ач холбогдол өгч шалгадаг айхтар газар байна лээ.
Бид яахав жуулчид учраас тэгж байгаад л хил гараад явсан билээ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Оросын
нутаг ба Буриад орон</span></b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Түүхт
Хиагт хот. Оросууд энэ газрын нэрийг өөрийн таалалд нийцүүлж Кяхта болгож
орхисон. Жанжин Сүхбаатарын гудамж, түүний гэр музей энэ хотод буй. 1727 онд эх
суурь нь тавигдсан энэ газар 1915 оны гурван улсын гэрээ тэргүүтэй Монголчууд
бидний 20-р зууны эхэн үеийн түүхтэй салшгүй холбоотой. Өнө эртнээс буюу Хаант
Оросын үеэс тус улсын эдийн засаг, худалдаа наймааны зангилаа нутаг байсан энэ
газар одоо болтол тэр эрчээ алдаагүй хэвээр. Өдийг хүртэл Монголоос олон
худалдаачид энд ирж наймаа хийсээр байдаг юм билээ. Харамсалтай нь энд бидэнд
удаан саатах шалтгаан байсангүй зам урт, цаг давчуу байлаа. Хотоос гарах дөхөж
байтал миний зурагтаар л харж байсан ДПС гэсэн хантаазтай замын цагдаа биднийг
зогсоож бэсрэг шалгалт хийсэн юм. Тус улсын нутагт шинээр батлагдсан хуулиараа
хөдөлгөөнд оролцож байгаа автомашин бүр даатгалд заавал хамрагдсан байхаас
гадна өдөр шөнө ялгалгүй заавал ойрын гэрлээ асааж явах учиртай юм. Үүнийг нь
бид хэдийн мэдсэн болохоор шалгалтанд бүдэрсэнгүй, хэзээ зогсох нь мэдэгдэхгүй
аянаа цааш үргэлжлүүлсэн. Энд нэгэн зүйл дурдахад дөнгөж хилийн дээс алхсан
цэгээс Оросын Холбооны Улс гэх хүчирхэг гүрний автозамыг гайхаж биширснээ
хэлье. Хөдөөгийн зам нь хүртэл энхэл донхолгүй толигор, замын тэмдэг
тэмдэглэгээ, аюулгүй байдлыг маш сайн хангасан нь сайшаалтай. Замд
Гусиноозерскоос өөр томоохон хот суурин үгүй тул бас ч гэж уйтгартай их л удаан
давхисаар харуй бүрийтэй золгож наран хэдийн жаргасан хойно Буриадын нийслэл
Улаан-Үүдэд ирсэн. Байгаль далайг халхлаад том уул нурууд байдаг учир авто зам
нь Сэлэнгэ мөрнөө дагаж Улаан-Үүдээр дайрдаг юм билээ. Харанхуй шөнө юм үзэж
харахад хэцүү байсан ч энэ хотод манайхны яриад л байдаг давхар замыг хэд
гурваар нь тавьсан байв. Хотоор дайрч гарах автомашинууд олон уулзвар, гэрлэн
дохионд сааталгүй хэд хэдэн давхар зам сүлжээд л гараад явчихна. Улаан-Үүд хотоор
эх нутаг шиг минь намхан толгод шигүү модоор бүрхүүлсэн өндөр уулаар солигдоно.
Хэзээ дуусах нь үл мэдэгдэх уртаас урт харгуй зам, үе үе замын хажууд харагдах
километр заалтууд л нүдэнд харагдаж байлаа. Хэн хүнгүй аянчид маань ядарч
байсан агаад жолоо барьсан аав маань их л тэвчээр зааж байсан нь илт байв. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZJ2iDYqo8h3H0-3eCeJgi8daMHUvf_IAdH1htQPpStZF13oedS0ImhY3IfQ-iChoMFhKfMYE_DnOHOAsq7GAHnZ_paN5halcV3jfM1P4-GTQeci-E9VyjHmquG_VqN-Lvns5nyXM1Kk6o/s1600/IMG_8167.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZJ2iDYqo8h3H0-3eCeJgi8daMHUvf_IAdH1htQPpStZF13oedS0ImhY3IfQ-iChoMFhKfMYE_DnOHOAsq7GAHnZ_paN5halcV3jfM1P4-GTQeci-E9VyjHmquG_VqN-Lvns5nyXM1Kk6o/s1600/IMG_8167.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Ингэж явсаар бид замаас ялигүй хазайж Байгаль далайн хормойд байрлах Кабанск
тосгон буюу Буриад улсын Хабаан аймгийн төвд ирлээ. Манай аймгийн төвүүдээс
ялгагдах юмгүй энэ суурин Буриадын гэхээсээ илүү Оросын тосгоныг санагдуулам.
Дэлгүүр хоршоо, гудамжны нэрнээс эхлээд гудамжаар зөрөх хүмүүс нь хүртэл
"шар" Оросууд байх юм. Том гүрний дээрэнгүй бодлогын нөлөөнд автсан
Бүгд Найрамдах Буриад Улс 1980-аад оны сүүлээр нэг сая гаруй хүн тоолуулж
байсан ч 2010 оны байдлаар энэ тоо буурч 970 мянгад хүрсэн байна. Үүнээс гадна
нийт хүн амын 66 хувийг орос үндэстэн эзэлдэг бол ердөө 30 хувийг элэг нэгт Буриадууд
маань бүрдүүлж байгаа тоо байх юм. Буриад Улсын ерөнхийлөгчийн албыг Вячеслав
Наговицын гэх хаанаас нь ч харсан Орос гэмээр хүн хашдаг нь хачирхалтай.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Тосгоны
эгэл амьдрал ба орос эзэгтэйн гарын хоол</span></b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Кабанск
тосгонд ирсэн гол учир бол аавын ангийн найз Рыжков энд амьдран суудаг ажээ.
Интернетээр холбогдож хаяг адресийг нь заалгаж авсан гээд аав маань их л
мэдэрхийрсэн янзтай явж байснаа харанхуйд будилж нэлээн олон хүнээс зам асууж
байж Луговая гудамжны 6 нойморыг олж очсон юм даа. Шөнийн дунд нов ногоон
хашааг нүдэн байхад цаанаас орос нохойн хуцах хүдэр хоолой бас л сүртэй
сонсогдож байв. Биднийг хүлээж байв уу гэлтэй хатагтай Ольга Рыжкова биднийг
угтаж хэзээний донто орос хүний адил учиргүй үнсэж, тэврэлдэж мэнд мэдээд чанга
чанга инээхийг сонсоход эгчтэйгээ ч уулзаад байгаа юм шиг эргэлзээ төрүүлж
байлаа. Замдаа алжааж ядарсан бид ороод удаж шалилгүй ор гудсаа заалган бөх
унтацгаасан билээ.</span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5oOleybZ7TQuRsrWJWQ6lgU7JNIODo9njNMSSI2tRlzh84LjFawgz9uWt082CO8w2ef3gqG5WJ62v0mp28XSydhs2IM8L2ikKbQEgap5jXowp6RyPrmINpNLfmvLPNbGH88GaZXXWzrAl/s1600/IMG_8342.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5oOleybZ7TQuRsrWJWQ6lgU7JNIODo9njNMSSI2tRlzh84LjFawgz9uWt082CO8w2ef3gqG5WJ62v0mp28XSydhs2IM8L2ikKbQEgap5jXowp6RyPrmINpNLfmvLPNbGH88GaZXXWzrAl/s1600/IMG_8342.JPG" height="200" width="150" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ах маань</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"> 8-дугаар
сарын 23. Тосгоны орос эзэгтэй нар өглөө донгодох тахианаасаа түрүүлж сэрэх нь
олонтаа. Гэрийн эзэн Владимир Рыжков эзгүй байгааг өглөө нь л олж мэдлээ. Би өрвийж
сарвайсан үстэй, өмхий ханхлуулсаар орноосоо өндийж нүүр гараа угаах болов.
Хэдий тосгон, тосгон хэмээн бичиж буй боловч арчаатай орос айл ямар байдгийг Рыжковийнхноос
харж болно. Өөрсдөө барьсан хуучин дүнзэн байшингаа шинэ мэт засварлажээ. Халуун,
хүйтэн усны системд холбогдсон тохилог ариун цэврийн өрөөтэйгөөс гадна цөөн
хэдэн суваг гардаг кабелийн телевиз, интернетэд холбогдсон байх юм. Хуучин
Зөвлөлтийн үеийн тавилгатай Монгол айл шиг нэг л дотно дүрээр зочны өрөөтэй
дүрсэлж болно. Эл айл байшингаа тойрсон томоо хашаатай. Хашаандаа төмс, лууван,
сонгино, байцаа, улаан манжин, чинжүү гэх мэт өөрсдийн хэрэгцээний хүнсний
ногоог бүгдийг тарихын сацуу өргөст хэмх, улаан лооль, гүзээлзгэнэ,
бөөрөлзгөнө, давжаа алим эндээ тарьдаг. Хэчнээн сайхан цэвэрхэн талбайтайг
үгээр хэлэхийн аргагүй. Хашаандаа мөн дулаалга сайтай гараж, саунтай эднийх хүн
амьдрах таатай нөхцлийг сайн бүрдүүлсэн сайхан айл байлаа.</span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSxGs9tUo_O3FluSHt69Q0WHV9VJO4oxOZ-Xbjyj6_TTU8ahGyc-kmfOs9sSKT9WspPJpVdFCszn23RgYIlUXM6aueeRydwYST7m6P4XvXKcFi9ORd8VybJuJhkY9TQM_GboFyH7aIwZiZ/s1600/IMG_8357.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSxGs9tUo_O3FluSHt69Q0WHV9VJO4oxOZ-Xbjyj6_TTU8ahGyc-kmfOs9sSKT9WspPJpVdFCszn23RgYIlUXM6aueeRydwYST7m6P4XvXKcFi9ORd8VybJuJhkY9TQM_GboFyH7aIwZiZ/s1600/IMG_8357.JPG" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Дружок нэртэй нохой</td></tr>
</tbody></table>
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"> Хүсээгүй
ч гэсэн хүчээр боссон болохоор өглөөний цайгаа уухаар гал тогооны пинд оров.
Хатагтай Рыжкова цай, барьсан талх, жимсний чанамалаар дайлж араас нь амттай
орос чихрийн цуглуулгаараа ёстой булах шиг болов. "Үгүй" гэж татгалзвал
орос эзэгтэй нар дургүйлхдэг учраас өгснийх нь хэрээр аваад үнэхээр барахгүй
бол "Хватит, спасибо!" гэж талархах хэрэгтэй. Оросууд манайхан шиг
өглөөний цайгаа сүр сар болгож хурдан уудаггүй өөртөө зориулж уудаг нь
мэдэгдсэн. Тухтайхан сууж байгаад сайн идэж ууж авахыг эрхэм болгодог ажээ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Бага
үдийн алдад бид хатагтай Ольга Рыжковатай нийлээд зургуулаа Кабанскаас баруун
зүгт Байгаль далайн эрэгт хүрэхээр хөдөллөө. Ойролцоогоор 90 гаруй километр
"хар" зам туулж зогссон энэ бэсрэг аялал маань далайн мандлыг алсаас
харсан догдлолоор төгссөн юм. Машинаас бууж далайн эрэг рүү яаран гүйв. Цахлай
шувуу эргэлдэн нисэх дэлхийн хамгийн цэнгэг уст Байгаль далайг анх удаа өөрийн
хоёр нүдээр 18 насандаа үзэх хувьтай байж. Тухайн үед төрсөн анхны сэтгэгдлээ
тод санахгүй байгаа ч “Ингээд уулздаг байжээ” гэж дотроо маш их баярлаж байснаа
санаж байна. Бүрхэг сэрүүхэн өдөр байсан тул далайн эрэгт багийнхан маань удаан
саатаагүй ч усанд шумбацгааж, зугаалж амжсан юм.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Хоёр
цагаас хэтэрсэнгүй ээ энэ аялал, Кабанск руу буцлаа. Өдрийг хийх юмгүй өнгөрөөж
ойр хавиар жаахан сэлгүүцэж оройн хоолны цагтай золгов. Хар багаас орос кинон
дээрээс харж шүлсээ залгидаг байсан тосгоны орос эзэгтэй гараа гаргаж хийсэн шөлийг
ууна гэхээс тэсэж ядаж байлаа. Уламжлал ёсоор өмнө нь хэзээ ч амсаж байгаагүй
тансаг борщыг бараг гурван таваг идэж орхив. Амт нь орос 24-ийн чихэрнээс хол
илүү энэ хоолыг идэхэд тавагнаас халбагадаад ам хүрэх хугацаа хэтэрхий удаан
байсныг нуух юун. Үүн дээр нэмээд эзэгтэйн барьсан хар талхыг дэвтээж нэг, хуурай
нэг хольж идсээр овоо дүүрээд ирэв. Харваас ширээ дүүрэн идэх юм байхад сэтгэл
цадна гэж үгүй юм билээ. Хоёрдугаар хоолондоо перц ихтэй, том махтай тефтель
зооглов. Өмнө нь хэзээд перцыг ялгадаг байсан ч энэ удаад тэгсэнгүй. Энэ бүхний
араас эзэгтэйн өөрөө хийсэн бялуу, өөр юу юу ч билээ бор ходоодоо нэг дүүргэж
авсан даа.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Энэ
зуур оросууд л юм хойно галуун хүзүүт мултлаж гангар гунгар хийн овоо
халцгаажээ. Орос хэлэндээ маруухан учир ойролцоо хэдэн мэддэг үгээрээ дамжуулан
яриаг нь санаандаа орчуулж хааяа нэг ярианд оролцож суусаар үдшийг угтлаа. Тэд
нэг ингээд суугаад авсан бол суугаагаараа унтатлаа сайхан ярилцах дуртай улс.
Хуучны орос кинонууд үүнийг бэлээхэн нотлох биз.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Эрхүүгийн бараа</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYAbKmDqokXfApSCyVckwR-5df2lKdFJzUPotOgi1aWLKJBavEYEHAsmNtA33QN2IYAM5EATdVd5RyhH3jsjwmW3SXrOeY9bx8iKHxgOq3eMkCrjB6Fx8fS70eqol-v_TmFoyLPLMASl5Y/s1600/IMG_8524.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYAbKmDqokXfApSCyVckwR-5df2lKdFJzUPotOgi1aWLKJBavEYEHAsmNtA33QN2IYAM5EATdVd5RyhH3jsjwmW3SXrOeY9bx8iKHxgOq3eMkCrjB6Fx8fS70eqol-v_TmFoyLPLMASl5Y/s1600/IMG_8524.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">8-р
сарын 24. Холын аянчид учир эртлэн босож хөдөллөө. Оля эгч маань нөхрөө эзгүйд
явж чадахгүй учир үлдэж хоцров. Цааш бид Байгаль далайн эрэг дагуу давхисаар
далайн хамгийн өмнө үзүүрийн Култук тосгон өнгөрч умар зүг эгц Эрхүү рүү
давхилаа. Гайхаж шагшуулаад байсан автозам чанараа алдалгүй харин ч өргөссөөр
улам сайхан болж байв. Замын хүмүүс саатан зогсох газар хэд хэд тааралдсан ч
саатах учиргүй тул давхисаар л. Уйтгартай энэ урт энэ зам Эрхүү хотын бараагаар
солигдов. “Алтан” Москва, Санкт-Петербург ямар байдгийг мэдэхгүй юм. Миний
харснаар Эрхүү асар том хот шиг санагдав. Хэчнээн ч километр үргэлжлээд байгаа
юм бүү мэд.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Амлаж
тохирсон ёсоор Сергей Новиков болон аавтай минь хамт таван жил дотуур байранд
амьдарсан өөр нэгэн Сергей буюу Михайлов замын эхнээс тосож авлаа. Хоёр Серёжа
уулзалдаагүй 20 гаруй жил болсныг сүүлд мэдсэн. Харин ноён Михайлов эхнэр
Еленагийн хамт гурван жилийн өмнө манай гэрт зочилж байсан удаатай билээ.
Урьдын адил халуун дотно тэврэлт, хөөр баяраар дүүрэн инээмсэглэлийг дахин харж
зогслоо. Сергей Михайлов Эрхүү хотын хөдөө аж ахуйн техникумын захирлын албыг
хашдаг ажээ. Харих замаараа ажлаараа оруулж сургуультайгаа танилцуулсан. Яахав
дээ энгийн л нэг жижигхэн техникум. Оройхон тийш биднийг гэртээ урьж бас л
дайлж, цайлж гарав. Би гэдэг хүн хааяа өлсөхдөө тэр их хоол ундтай үеэ эргэн
санадаг юм. Удаан уулзаагүй найзууд хорвоо ертөнцийн хамаг л юмыг хамаж ярьсаар
үдэштэй золгов. Европоос ирсэн жуулчдыг ойрхон буудалд оруулах болж, харин
Монголчууд биднийг сургуулийнхаа дотуур байранд хонохыг санал болгов. Аав ах
хоёрт минь ямар санагдсныг мэдэхгүй. Надад лав “Эрхүүгийн дотуур байр” гэхээр сайхан
газар шиг санаж яарч байлаа. Тийм ч сайхан биш тух алдахгүй дажгүй л газар
байсан. Харин аав маань орондоо хэвтэж байхдаа “Эрхүүд ирэлгүй 20 гаруй жил
болоход одоо хүртэл хамаг юм нь хуучин хэвээрээ социализм үнэртүүлж байна. Бид
чинь харин хаа очиж Оросуудаас хурдан хөгжиж байгаа улс юм” гэж ахтай бодлоо
хуваалцав. Өмнө нь ямар байсныг сайн мэдэх хүн худал хэлээгүй нь лавтай биз.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Их сургуулийн найзууд 30 жилийн дараа</span></b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxtrrguJyJuBkjpu8S0tvEehNXKpghZWtUIgSgITU-Fod2alBBjq0_e8aNOsY_aSkVUe7JG9udE7NmTqBoiPxjjsZFbWkN4eE2sx1U0rj4yH8l5fiuDIugZVpMm96LgV5eJMk3swDXjFc/s1600/IMG_8649-c.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxtrrguJyJuBkjpu8S0tvEehNXKpghZWtUIgSgITU-Fod2alBBjq0_e8aNOsY_aSkVUe7JG9udE7NmTqBoiPxjjsZFbWkN4eE2sx1U0rj4yH8l5fiuDIugZVpMm96LgV5eJMk3swDXjFc/s1600/IMG_8649-c.jpg" height="230" width="640" /></a></div>
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Энд
ирсэн эрхэм зорилгоо биелүүлэх өдөр нэгэнт иржээ. Бид дотуур байрнаас
Михайловынд буцаж аав маань гангарааны костюмээ өмсөв. Дахиж хэзээ уулзах нь
мэдэгдэхгүй энэ цэнхэр бөмбөрцөг дээрээс нэг нэгнээ дахин олсон эрхэм найзууд
энэ л өдөр болзоо товлож догдлол дүүрэн яаран хүлээсэн гэдэгт итгэлтэй байна.
Аав маань үргэлж нүүрэндээ инээд тодруулж явдаг ч тэр өдрийнх шиг
инээмсэглэлийг тун ховор үзсэн билээ. Эрхүү хотын захиргааны урд, “Ангара” зочид
буудлын зэргэлдээх усан оргилуур өндөр, өргөн, бүдүүн, шар хар үстэй олон хүн
цуглажээ. Ялигүй хоцорсон болохоор аав маань учиргүй яарч гүйхдээ гарцгүй
газраар жаахан хүүхэд шиг зам хөндлөн гарсан юмдаг. Эргэж тойрон өөр хүмүүстэй
андуурч явсаар ангийн нөхдөө олоод “Ааааааа!”</span> гэж <span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">их удаан хашгираад эхнээс нь тэвэрч гарлаа. Нөхдийнхөө
гарыг хоёр гараараа атгаж, хөөрсөн сэтгэл, баярын нулимсаа нууж ядан байгаа аав
маань тун их баяр хөөртэй харагдаж байсан юм. Ангийн нөхөд нь аавыг маань “Өсөөгүй
байна” гэхчлэн шоглож чанга чанга инээлдэж байхыг хараад миний сэтгэл хүртэл
баясаж байсан билээ. Аав минь найзуудынхаа овог нэрийг нь өөрөө хэлж мэндчилээд
нөгөөдүүл нь ч таньж байгаад нь учиргүй их хөөрч байсан юм. Тэрүүхэн үед их
сургуулиа төгсөөд ангийнхантайгаа 30 жилийн дараа уулзахад ямар байх бол гэсэн
бодол толгойд бууж байв.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Тэднийг
ийнхүү хөөрч баярлах зуур төлөвлөгөө ёсоор нэгэн хуучны автобус ирж авав.
Ангиараа тэр автобусанд чихэлдэж суугаад төгссөн сургуулиа зорих нь хөгтэй.
Үүдэндээ цэцэрлэгтэй “Эрхүү хотын хөдөө аж ахуйн дээд сургууль”-ийн тэнд
цугласан хүн бүрийн бүх л сайхан дурсамжийг өөртөө нууж байгаа нь илэрхий буй
за. Бүгд сургуулиараа зочлон, сууж байсан лекцийн танхим, гүйж явсан коридороороо
алхацгааж байв. Аав маань оюутан цагаа дурсаж аль нэг хоосон ангийн хаалгаар
шагайгаад “Орж болох уу?” гэхчлэн нөхдөө баясгаж явлаа. Сургуулиараа хангалттай
хэссэн төгсөгчид хуучин дотуур байрныхаа доор ганц шил юм мултлав. Дотуур байр
нь одоо хувьд шилжсэн орон сууц болсон байх юм. Аав маань амьдарч асан өрөөгөө
надад заан харуулж хэсэг ширтэн зогслоо.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbJyX7Q_Wm9-rdutydrisoOO2sVjMylqWecD64wdzBkTtyxAxAp2JdVL4x4vWTTTcxwX9GIao7PnP2q0LJBPIUDzIo5wmJhVLDhYP8Ju5_o3r41b0jQ9Xciezkebc6fiV6ksVvEGcYAHSs/s1600/IMG_8894-c.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbJyX7Q_Wm9-rdutydrisoOO2sVjMylqWecD64wdzBkTtyxAxAp2JdVL4x4vWTTTcxwX9GIao7PnP2q0LJBPIUDzIo5wmJhVLDhYP8Ju5_o3r41b0jQ9Xciezkebc6fiV6ksVvEGcYAHSs/s1600/IMG_8894-c.jpg" height="122" width="400" /></a></div>
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Автобусандаа
суун цааш хөдөлж Байгаль далай, Ангара мөрөн хоёр нийлдэг нэгэн үзэсгэлэнт
хөвөөнд байрлах амралтын газар албан ёсны арга хэмжээг зохион байгуулахаар
зэхжээ. Зочид хооллож ундлаад хатуу юмандаа шилжэж нэг нэгээрээ сэтгэлийн үгээ
хэлцгээнэ. Аавын ээлж ирэхэд өөрийн гэр бүлээ, ажил амьдралаа танилцуулж
ирсэндээ их баяртай байгаагаа илэрхийлснээс өөр онц зүйл дурдсангүй. Хүн угаас
их баярлахаар юу хэлэхээ огт мэддэггүй шүү дээ. Үүний л нэгэн адил.Овоо
халцгаасан зочид бүжиг таанц болцгоож нэлээн юм болов. Оросуудын нэг сонин зан
бас бий. Орост тамхи татдаггүй хижээл насны эрэгтэй хүн нэн ховор бөгөөд тэдний
соёлоор ширээнээс ганц нэгээрээ тамхилахаар хэзээ ч босдоггүй. Босвол бүгд нэгэн
зэрэг босцгоохоос гадна, буцаад зэрэг шахуу сууцгаадаг. Энэ хооронд би гиюүрч
суух зуураа гадаад үзэмжний сайхныг гэрэл зургийн хальснаа буулгахыг их
оролдсон. Намайг уйдаж буйг анзаарсан аавын найзууд гадаад орчин, Ангара мөрний
тухай ярьж байгааг ойлгож байгаа хэдий ч ярихдаа муу учир толгой дохихоос өөр
зүйл хийсэнгүй.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Тэд
оюутнууд л болсон хойно гадаа цэцэрлэгт сууж, гитар балбан дуулцгааж, өөрсдийн
амьдрал ахуй, 30 жилийн түүхээ хуучилцгааж тэр оройг хэзээ ч мартамгүй сайхан
өнгөрүүлсэн биз ээ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Байгаль далай дээгүүр хөлөг онгоцтой</span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSttsgpzbYULnMZCxPXwro56QgdJwj6meiJZPh3ZV2n8FH3Uoi4HNN1eE6HKnjFZJZqJeIskFeWWJm1Q8lEIfKTETHTpHhwQRgZYdpauiB6i1s8yMoucmreBALG1aHfrAY37FV1QqHJbXJ/s1600/IMG_9235-c.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSttsgpzbYULnMZCxPXwro56QgdJwj6meiJZPh3ZV2n8FH3Uoi4HNN1eE6HKnjFZJZqJeIskFeWWJm1Q8lEIfKTETHTpHhwQRgZYdpauiB6i1s8yMoucmreBALG1aHfrAY37FV1QqHJbXJ/s1600/IMG_9235-c.jpg" height="194" width="640" /></a></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"> </span></b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Сайхан
амарсан нийт хамт олон маань далайн эргийн зүг хөдөлж “Аскольдъ” гэх хачин
нэртэй хөлөг онгоцонд сууцгаав. Тийм сүртэй том биш ч овоо хүн багтчихдаг энэ
хөлгөөр би Ангара мөрний эргээс хөдөлж яван явсаар Байгаль далай руу орсон.
Өмнө нь моторт завинд л заларч явсан болохоор хөлөг онгоц шинэлэг зүйл байв.
Аавын нөхөд идэж уун өнөөх л учир нь үл олдох зүйлсээ чанга ярьцгааж замыг барж
байв. Хөлгийн ахмад залуураа овоо зайтай харагдах эрэг рүү залж тэнд хүргэв. Надад
тэр эрэг биш Байгаль далай дээгүүр аялах л туйлын сайхан байсан учир олон зүйл
нуршихыг хүсэхгүй байна. Далайн дээгүүр дүүлж явахдаа урьд нь хэзээ ч авч
байгаагүй сайхан бүхнийг мэдэрч энэ аялалд явсандаа сэтгэл тэнэгэр зогсож
байлаа. Далай дээгүүр гурван цаг орчим аялаж бид ирсэн газраа буцаж ирлээ. Тэнд
Монголоос ирсэн аав, ах бид гурав хамт ирсэн Новиковынхон болон ангийн анд найз
нартай нь албан ёсоор салах ёс гүйцэтгэж дурамчхан буцсан даа. Аавынхаа 30-аад
жилийн өмнөх дүрийг яг л хуулбарласан намайг ангийн нөхөд нь их л дулаахан
харцаар үдэж, өмнөх цагаа дурсаж байсан биз ээ. Эндээс бид гурав эх нутаг
руугаа буцав.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Холын аянаас буцахад ямагт цаг хурдан
байдаг билээ</span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUGHeRq0l8TRzARukOJhmL7r2wvJ61z_EhhBq6xEdLvr4Z4a4LfmLWZ_ibbn8zwkkVc1UpyeIKlP6Hr4TL1CtsAZaD0uW5ExWWLwn2xEBFufab-fcN5o5s8LJXW6WhD4PpWTTV__Jn9C5/s1600/IMG_9381.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUGHeRq0l8TRzARukOJhmL7r2wvJ61z_EhhBq6xEdLvr4Z4a4LfmLWZ_ibbn8zwkkVc1UpyeIKlP6Hr4TL1CtsAZaD0uW5ExWWLwn2xEBFufab-fcN5o5s8LJXW6WhD4PpWTTV__Jn9C5/s1600/IMG_9381.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;"> </span></b><span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Туулаад,
давхиад бардаггүй уртаас урт замыг бид их л ажралгүй хурдан туулсан даа. Очих замдаа
саатсан Кабанск тосгондоо очиход гэрийн эзэн Владимир Рыжков ирсэн байв. Цаг
хэдийнэ орой болсон учир тэндээ амарцгаах болов. Тэр хооронд ангийнхны
уулзалтын талаар аав маань сонирхуулж, авсан зураг хөргөө үзүүлж байлаа.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Орос
оронд сүүлийн өдрөө өглөөний нарыг угтаж гэр рүүгээ яаран хөдлөв. Нэг л мэдэхэд
Улаан-Үүд, нэг л мэдэхэд Хиагт. Оросын нутгаар хийсэн 1000 гаруй километрийн
аялал ийнхүү өндөрлөж эх орны торгон хилийг давлаа. Бид Оросод тийм сайхан
автозамаар, тийм урт аялал хийхдээ замын татвар гэж нэг ч копеек төлөөгүй
гэдгийг хэлье. Гэтэл монголын хил даваад энхэл донхол ихтэй, нарийхан чанаргүй
замаар давхихдаа гурван ч цэг дээр улсын “чанартай” автозам ашигласныг татвар
төлсөн юм даа.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="MN" style="mso-ansi-language: MN;">Сайхан
дурсамжаар дүүрэн энэ хэдхэн хоног дэндүү хурдан байлаа. Багадаа мөрөөдөж явсан
Оросын хилийг давж үзлээ. Орос хүмүүстэй ойр дотно байж үзлээ. Орос эзэгтэй
гарын хоолоор дайлуулж үзлээ. Өнө эртний хөрш элгэмсэг оросын ард түмэнтэй
ийнхүү танилцлаа.</span></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->Б.Билгүүдэйhttp://www.blogger.com/profile/18095136130500460411noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2361218465991512436.post-25278583323089257072012-02-29T03:08:00.000+08:002013-12-14T05:30:47.968+08:00Дурлал бол батга<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU9EzbMLYbddPIlzjmPjlmKxZwWjd897AxMXJHB5yCCi9J3Bv6WuRGKrNqW_vd1UMxRX90EBg_X-8SixE-cofnYkere3yYJLuvgEuFc8jp2Lu-kcXwMZhUjqaa3B_XC5XTq7dhF9QINDev/s1600/1210722412ggfcrd9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU9EzbMLYbddPIlzjmPjlmKxZwWjd897AxMXJHB5yCCi9J3Bv6WuRGKrNqW_vd1UMxRX90EBg_X-8SixE-cofnYkere3yYJLuvgEuFc8jp2Lu-kcXwMZhUjqaa3B_XC5XTq7dhF9QINDev/s320/1210722412ggfcrd9.jpg" width="320" /></a></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Насны онцлог гэж бидний нэрлэдэг батга нь дурласан хүний тэмдэг гэж бодох боллоо. Хүн өсвөр насандаа анх нэгэндээ сэтгэл татагдан дурладаг бол яг л тэр үед нь анх батга гарч эхэлдэг шүү дээ. Яагаад ингэж бодох болсон бэ гэвэл:</span></i></div>
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></i>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Зуны амралт дуусах сүүлийн орой би гэдэг хүн хамаг хувцас, цагаан цамцаа индүүдээд өлгөчихсөн, пеналан дах цоо шинэ үзэгнүүд минь гялалзан байлаа. Тэр шөнөдөө бөөн догдлол болсон амьтан хөнжилдөө хөрвөөн хоносон юмдаг.</span></i></div>
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=2361218465991512436" name="more"></a><br /></span></i>
<a name='more'></a><i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></i>
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></i>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">9-р сарын нэгний өглөө. Би албан ёсоор 7-р ангийн сурагч болсон тэр өглөө юмсан. Миний хамар дээр томоо гэгчийн улаан юм гараад ирлээ. Би ч эхэндээ гайхаж "Ээ чааваас нөгөө насны онцлог гээч нь үү?" хэмээн халаглаж зогсоно. Тэгтэл манай ах харснаа "Чи хэнд дурлачихаав?" гэх нь тэр. Би ч жаахан ч байж тэнэг ч байж тэрийг сонсоод зог туссан юм шиг болсноо сандраад "Засссс" гэж ширэв татаад өрөөнөөсөө пид пид хийтэл алхсаар гарч одов. Нөгөө улаан хамартайгаа цэцэг барьсаар багшдаа ирж үнсүүлээд найзууд дээрээ яаран ирэв. Гэтэл найзууд маань "Яая манай хүн сэтгэлийн жолоогоо алджээ" гээд шоолоод болдоггүй шүү. Би ч инээх ч хэцүү болоод бантсандаа тааралдсан найзыхаа нурууг ч ёстой хайр найргүй цохиж гарсан даа.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Хичээл эхлэх хонх дуугарч бүгд 304 тоотдоо томоотой сууж байтал багш маань нэг улаахан хацартай охин хөтлөөд ороод ирэх нь тэр. Би дахиад л зог тусав. Хамран дээрх "улаан" маань улам халуун оргиод байхаар нь тоохгүй хаячихсан чинь нусаа гоожиж байгааг ч анзаарсангүй. Ичсэндээ дээшээ аятайхан ч харж чадалгүй гөлөн гөлөн хийнэ. Багш тэр охиныг танилцуулаад суудлыг нь зааж өгөх гэтэл би хажуудах охин руугаа нэг муухай харснаа санаа алдлаа. Тэр өдрөөс хойш удсангүй ч үгүй тэр охин манай ангийхантай их дотно болчихсон байсан. Би түй ч үг солиогүй зөндөө удсан. Харахаар л хамаг биений хүйтэн хөлс гойжоод, хамран дээрх улаан маань улам халуун оргидог байв. Зүрх түг түг хийтэл цохилж цээжээ ширээнд нааж суухад хэцүү, бичихэд хүртэл хүндрэлтэй болж байлаа. Нээрээ нөгөө "улаан" маань арилахгүй л байлаа. Уул нь батга юм билээ л дээ. Шахаж ч үзлээ бөх барилдаж байгаа юм шиг л баахан ноцолдлоо.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Нэг өдөр яагаад ч билээ найзтайгаа далчиганаж яваад дугаарыг нь олж аваад бөөн баяр болон шатны есөн гишгүүрийг алгасаж үсрээд ханатай нялга... Эгээтэй л тархиа хөдөлгөчихөөгүй. Тэгээд дугаарыг нь олсон хүн эхлээд мессэж бичдэг боллоо. Нэгж надад бол юу ч биш болсон байсан. Сүүлдээ аавын дараах төлбөртөөс бичдэг болов оо. Эрийн хоншоор зааж нэг өдөр гуйгаад зөвшөөрүүлж чадлаа. Амжилт бүтээл дүүрэн хэдэн сар байсансан. Гэвч мессежэн дээр бичдэг шигээ амьдрал дээрээ би тийм романтик байж чадаагүй л дээ. Яваандаа би өөрөө хичээлдээ муудаж байгаагаа ч анзаарсангүй. 1-6р анги хүртлээ 100-аас доош дүн тавиулж үзээгүй “хувийн хэргээ” тэр жилдээ хэдэн сайхан B-ээр чимэж билээ. Тэр охиныг их зовоосоор валентины маргааш хоёр тийшээ болцгоосон доо хөөрхий. Ядаж байхад салъя гэсэн мессежээ аавын утас руу явуулсан байсан. Аав ажлаа тарж ирчихээд “Миний хүү! Зүгээр найз болъё ч гэнэ үү нэг мессеж ирсэн” гэж билээ. Санаачлагагүй, өөртэй нь ч үг дуугарч чаддаггүй хөвгүүнтэй хэн удаан байхыг хүсэхэв. Гэхдээ тэр охиныг анх харсан өглөө бусдын ярьдгаар анхны хайр гээч нь надад "анхны батга" болж ирсэн гэдгийг сүүлд мэдсэн. Салах үед бараг миний нүүрэнд дахиж батга гарах зайгүй болсон байсныг анзаарсан даа. Хэр зэрэг дурлалдаа шатаж явааг нүүр минь бэлхэн харуулдаг юм шиг ээ. Энэ явдлаас хойш миний батга ч цөөрч таван жил миний нүүрнээс салаагүй байсан "анхны батга" маань нэг л мэдэхэд арилсан байсан. Гэхдээ тэр миний амьдралд тодоос тод дурсамж үлдээсэн сайхан батга байж дээ.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Батгыг шахангуут цус гарч, сорви тогтдог нь яг л дурлалын араас нулимс унагаж, сэтгэлдээ шархтай үлддэгтэй адил. Ингээд бодохоор дурлал үнэхээр яг л батга шиг юм аа. Сүүлийн үед би өөрийнхөө нүүрийг толинд харахаараа замаа алдсан найгүй шалиг амьтан шиг санагддаг болсон шүү. Би их дурламтгай л даа. Гэхдээ л яавч шалиг биш. Яадаг юм би батгатай. Би батгандаа хайртай. Би энэтэйгээ үүрд хамт байна байх. Үхэн үхтлээ дурлалдаа шатаж явах байх.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Б.Билгүүдэй</span></i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">2012.02.25 буюу 18 нас хүрсэн өдөр</span></i></div>
</div>
Б.Билгүүдэйhttp://www.blogger.com/profile/18095136130500460411noreply@blogger.com4